Normy dotyczące wody demineralizowanej
W polskich normach woda demineralizowana występuje w kilku pozycjach. Pierwszą i jednocześnie najpopularniejszą normą omawiającą wodę demineralizowaną jest
“PN-EN ISO 3696:1999 Woda stosowana w laboratoriach analitycznych – Wymagania i metody badań”
W normie omówiono wymagania oraz metody badań wody demineralizowanej o trzech stopniach czystości, używanej w laboratoriach do analizy produktów nieorganicznych. Norma pochodzi z roku 1999.
Wodę sklasyfikowano w 3 stopniach czystości:
- Stopień czystości 1
Woda spełniająca najostrzejsze wymagania analityczne w tym wymagania wysokosprawnej chromatografii cieczowej. Pozbawiona zanieczyszczeń koloidalnych jonowych, rozpuszczonych i organicznych. Otrzymywana metodą wielokrotnej destylacji w aparaturze kwarcowej oraz przesączona przez filtr o wielkości porów 0,2µm
Maksymalna przewodność elektryczna właściwa w temperaturze 25°C – 0.1µS/cm
Ze względu na trudność pomiaru pH wody demineralizowanej nie określa się jego wartości. - Stopień czystości 2
Woda do zastosowań analiycznych o dużej czułości w tym spektrometrii absorpcyjnej atomowej oraz do oznaczania składników występujących w ilościach śladowych. Bardzo mała zawartość zanieczyszczeń nieorganicznych.
Maksymalna przewodność elektryczna właściwa w temperaturze 25°C – 1µS/cm. Podobnie jak w przypadku stopnia pierwszego również nie określa się poziomu pH. - Stopień czystości 3
Woda do zastosowań ogólnych, przygotowywania roztworów odczynników. Może być używana w większości prac analitycznych. Otrzymywana metodą odwróconej osmozy, dejonizacji itp.
Przewodność elektryczna właściwa w temperaturze 25°C – 5µS/cm. Poziom pH wody demineralizowanej określono w granicach 5.0-7.5
Kolejną normą związaną z wodą demineralizowaną jest norma PN-EN 27888:199. Dotyczy ona sposobu pomiaru przewodności elektrycznej właściwej. Ma zastosowanie do monitorowania jakości wód powierzchniowych, wód poddawanych uzdatnianiu oraz ścieków.
Przewodność elektryczna właściwa jest odwrotnością oporności właściwej, mierzonej w określonych warunkach między przeciwległymi ścianami jednostkowego sześcianu roztworu wodnego o określonych wymiarach. Jest określana w jednostce Siemens na metr.
Przy porównywaniu wyników przewodności elektrycznej wody (lub innej substancji) ważne jest aby były one skompensowane to temperatury 25°C. Istnieją odpowiednie wzory do kompensacji temperaturowej.
Czynniki od których bezpośrednio zależy przewodność elektryczna roztworu to stężenie i natura jonów oraz temeratura i lepkość roztworu. Całkowicie czysta woda posiada przewodność elektryczną na poziomie 0.05µS/cm. Należy pamiętać, aby przy pomiarach roztworów o niskiej przewodności używać mierników przepływowych.